نقشه شناخت فازی برای ریسک های مدیریت منابع انسانی در صنعت نسل چهارم خودروسازی

چکیده

هدف: یکی از چالش‌های مدیریت منابع انسانی، تاثیر ریسک‌های صنعت نسل چهارم بر کاهش بهره وری نیروی انسانی است. بنابراین، هدف مطالعه حاضر شناسایی و تعیین روابط علت-معلولی ریسک‌های منابع انسانی در صنعت نسل چهارم خودروسازی می‌باشد. روش‌شناسی: این پژوهش به صورت آمیخته (کیفی-کمی) انجام شده است. جامعه آماری تحقیق، 16 نفر از خبرگان و مدیران شرکت خودروسازی می‌باشد که به روش نمونه گیری غیراحتمالی هدفمند انتخاب شدند. ریسک‌ها با ابزار مصاحبه و رویکرد تحلیل محتوا ترکیبی (جهت دار-عرفی) در بخش کیفی شناسایی و استخراج شدند و سپس با روش دلفی فازی ارزیابی شدند. یافته‌ها: یافته بخش کیفی نشان داد که مهم ترین ریسک‌ها شامل «ریسک روانشناختی»، «ریسک فنی»، «ریسک عملیاتی»، «ریسک اجتماعی»، «ریسک قانونی»، «ریسک سازمانی»، «ریسک مدیریتی» و «ریسک اقتصادی» است. سپس داده‌های گردآوری شده از طریق پرسش نامه مقایسات زوجی به روش نقشه شناخت فازی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌های این بخش نشان داد که «ریسک برنامه ریزی منابع انسانی 4.0»، «ریسک سرمایه گذاری کارکنان 4.0»، «ریسک پرداختی‌ها کارکنان 4.0»، «ریسک مقررات کارکنان 4.0»، «ریسک استانداردهای صنعت 4.0» و «ریسک رهبری کارکنان 4.0» هدایت کننده ریسک‌ها هستند به طوری که ارتباط از طریق «ریسک برنامه ریزی منابع انسانی 4.0» و «ریسک امنیت شغلی کارکنان 4.0» به سراسر سیستم منتقل می‌شود. نتیجه‌گیری: طبق این یافته ها، نتیجه می‌شود که ضعف برنامه ریزی منابع انسانی 4.0 موجب تشدید ریسک‌ها می‌شود به گونه‌ای که امنیت شغلی کارکنان را به خطر می‌اندازد و پیامد آن مشکلات روانشناخی برای کارکنان صنعت نسل 4.0 است. توصیه می‌شود که تصمیم گیرندگان خودروسازی بر استراتژی منابع انسانی دیجیتال تمرکز کنند.