تدوین مدل ارتباط بین توانایی، انگیزه و فرصت با عملکرد منابع انسانی بر اساس رویکرد AMO در فدراسیون والیبال عراق

چکیده

هدف: هدف این پژوهش، تدوین مدلی برای بررسی رابطه توانایی، انگیزه و فرصت (AMO) با عملکرد منابع انسانی در فدراسیون والیبال عراق است. روش‌شناسی: این تحقیق از نوع توصیفی-همبستگی و با رویکرد پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری شامل 120 نفر از مدیران، معاونان و کارکنان فدراسیون والیبال عراق بود که به شیوه سرشماری انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل پرسشنامه‌های بومی‌سازی‌شده مدیریت منابع انسانی مبتنی بر مدل AMO و عملکرد شغلی پاترسون (1990) بودند. تحلیل داده‌ها با استفاده از مدل‌سازی معادلات ساختاری و نرم‌افزار Smart PLS انجام گرفت. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که هر سه متغیر توانایی (β=0.741, p<0.001)، انگیزش (β=0.721, p<0.001) و فرصت (β=0.733, p<0.001) تأثیر مثبت و معناداری بر عملکرد منابع انسانی دارند. همچنین، مقدار R² برای عملکرد 0.704 و Q² برابر 0.652 بوده که نشان‌دهنده قدرت پیش‌بینی بالای مدل است. شاخص GOF نیز برابر 0.702 محاسبه شد که نشان‌دهنده برازش قوی مدل مفهومی تحقیق است. نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از آن است که مدل AMO می‌تواند به‌عنوان چارچوبی مؤثر برای ارتقاء عملکرد منابع انسانی در فدراسیون‌های ورزشی، به‌ویژه در بافت‌های توسعه‌نیافته، مورد استفاده قرار گیرد. توانمندسازی کارکنان، ارتقاء انگیزه‌ها و ایجاد فرصت‌های مشارکتی باید در اولویت راهبردهای منابع انسانی قرار گیرد تا عملکرد بهینه حاصل شود.