ارائه مدل بهینه جذب مشارکت شهروندان در مدیریت شهری، مطالعه موردی: کلان‌شهر مشهد

چکیده

مشارکتی فرآیندی داوطبانه و خودجوش است که باعث درگیری گروه های مختلف شهروندی برای حل مسائل و مشکلات صورت می گیرد. مشارکت شهروندان ضمن آنکه میتواند باعث افزایش احتمال موفقیت طرحها و پروژه های شهری گردد، میتواند عامل موثری در ارتقای کیفیت زندگی در محیط های شهری باشد. این پژوهش به دنبال ارائه مدل بهینه در جهت جذب مشارکت شهروندان برای فعالیت های حوزه مدیریت شهری است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی است که با توجه به ماهیت کمی – کیفی تحقیق از روش توصیفی – تحلیلی انجام شده است. در این تحقیق ابتدا با استفاده از رویکرد اکتشافی و از طریق روش گراندد تئوری (نظریه داده بنیاد) پارامترهای موثر بر مشارکت شناسایی گردید، در گام بعد با استفاده از روش تاپسیس فازی که یکی از روش های تصمیم گیری  چندمعیاره در شرایط عدم قطعیت است، به سنجش ابعاد شناسایی شده پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان داد که در مرحله کدگذاری باز از مجموع 58 مصاحبه 37  مقوله فرعی و 5 مقوله اصلی (شرایط علی، شرایط زمینه ای، راهبردها، شرایط مداخله گر، پیامدها) شناسایی گردید. همچنین براساس نتایج تحقیق شاخص روحیه تعاملی و اجتماعی از مولفه شرایط علی با کسب امتیاز 632/0 وزن فازی رتبه اول در بین شاخص های تحقیق ار دارا می باشد.