طراحی مدل روابط سیستمی ارتقای ارزش از منظر توسعه پایدار در مدیریت پروژه‌های ساخت و ساز ساختمانی

چکیده

هدف: هدف این مطالعه طراحی یک مدل روابط سیستمی برای ارتقای ارزش از منظر توسعه پایدار در مدیریت پروژه‌های ساخت و ساز ساختمانی بود. روش‌شناسی: این تحقیق از رویکرد ترکیبی (کیفی و کمی) استفاده کرده و در سه فاز اجرا شده است. در فاز اول، مرور نظام‌مند اسناد علمی با استفاده از روش فراترکیب کیفی انجام شد و ۹ مضمون اصلی و ۵۰ مضمون فرعی استخراج گردید. سپس، مدل مضامین با استفاده از روش دلفی فازی به ۴۸ مضمون فرعی در قالب ۹ مضمون اصلی بومی‌سازی شد. در فاز دوم، مدل بومی به صورت پرسش‌نامه تنظیم و بین متخصصین توزیع شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی مورد ارزیابی قرار گرفت. در فاز سوم، روابط داخلی بین مضامین استخراج و مدل روابط سیستمی نهایی ارائه شد. یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان داد که مضامین کلیدی مانند کیفیت راهبری ارزش، ارزیابی و بازخوردگیری مستمر، کیفیت ارتباطات، مدیریت دانش، و هماهنگی بین اجزای زنجیره تأمین نقش مهمی در ارتقای ارزش‌های پایدار در پروژه‌های ساخت و ساز دارند. این عوامل به بهبود عملکرد پروژه‌ها در راستای دستیابی به اهداف پایداری کمک می‌کنند. نتیجه‌گیری: این تحقیق نشان می‌دهد که ارتقای ارزش از منظر توسعه پایدار در مدیریت پروژه‌های ساخت و ساز نیازمند توجه به مجموعه‌ای از عوامل کلیدی است که می‌توانند به بهبود عملکرد پروژه‌ها در زمینه پایداری کمک کنند. مدل روابط سیستمی ارائه شده می‌تواند به عنوان یک ابزار مدیریتی مؤثر برای ارتقای ارزش‌های پایدار در پروژه‌های ساخت و ساز مورد استفاده قرار گیرد.