تعیین رابطه بین مدیریت منابع انسانی سبز، آگاهی زیست محیطی و رفتارهای سبز: نقش تعدیلگر رهبری خدمتگزارانه
کلمات کلیدی:
آگاهی زیست محیطی, رفتارهای سبز, رهبری خدمتگزارانه, مدیریت منابع انسانی سبزچکیده
هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین رابطه بین مدیریت منابع انسانی سبز و رفتارهای سبز کارکنان با نقش واسطهای آگاهی زیستمحیطی و نقش تعدیلگر رهبری خدمتگزارانه بود. این پژوهش از نظر ماهیت پژوهش، در زمره پژوهش های توصیفی – همبستگی و از نظر هدف پژوهش، در زمره پژوهش های کاربردی جای میگیرد. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی کارکنان شهرداری منطقه 1 استان تهران میباشندکه تعداد آنها420 نفر می-باشد. روش نمونهگیری به صورت تصادفی در دسترس است که تعداد نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران 201 نفر محاسبه شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه مدیریت منابع انسانی سبز زید و همکاران (2018)، آگاهی زیست محیطی سرمد و همکاران (1390)، رفتار سبز کارکنان شاه (2023) و رهبری خدمتگزارانه پترسون (2003) و حضرتی (1388)، استفاده شد. همچنین به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از روش مدلسازی معادلات ساختاری با نرمافزار Lisrel v 8.8 استفاده شد. نتایج ضریب مسیر نشان داد بین مدیریت منابع انسانی سبز با رفتارهای مربوط به وظیفه و رفتارهای مربوط به عملکرد طرفداران محیط زیست رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد. همچنین آگاهی زیست محیطی تأثیر مدیریت منابع انسانی سبز را بر رفتارهای مربوط به وظیفه طرفداران محیط زیست را واسطه نمیکند ولی رفتارهای مربوط به عملکرد طرفداران محیط زیست را واسطه میکند. با توجه به نتایج رهبری خدمتگزار تأثیر مدیریت منابع انسانی سبز را بر رفتارهای مربوط به وظیفه و عملکرد طرفداران محیط زیست را تعدیل نمیکند. ولی نتایج گویای آن بود که رهبری خدمتگزار تأثیر مدیریت منابع انسانی سبز را بر آگاهی زیست محیطی تعدیل میکند. با توجه به نتایج پیشنهاد میشود سیاستگذاران قوانین و مقرراتی را به منظور حمایت و تشویق طرحهای سبز از جمله ارزیابی اثرات و سیستمهای مدیریت پسماند در شهرداریها معرفی کنند.